İyi birer dost olduğumuz halde,
Sigara alıp verip ikram ettik.
Ve zararını bildiğimiz halde,
Birbirimize çok kötülük ettik.
Birbirimize dava açmasak da,
“Hakkım helâl,” deyip helâlleşsek de,
Sarılarak öpüşüp kucaklaşsak da,
Biz birbirimize kötülük ettik.
Derin nefes alıp veremez olduk,
Sokağa çıkıp da gezemez olduk,
Eşe dosta gidip gelemez olduk,
Dostlar, kendimize kötülük ettik.
Sigara yüzünden soldu benzimiz,
Köseleye döndü güzel tenimiz,
Gitti gözümüzden parlak rengimiz,
Kendi kendimize kötülük ettik.
Akciğerin ciğerinden vurulduk,
Koah denilen illete tutulduk,
Solukla yaşarken boğulur olduk,
Birbirimize çok ihanet ettik.
Oksijen tüpüyle dolaşır olduk,
Hekime sedyeyle ulaşır olduk,
Can derdine düştük, savaşır olduk,
Kendi kendimize kötülük ettik.
“İçme!” diyenlere kulak asmadık,
“Bırakamıyorum” diye saf sakladık,
Şeytana uyup nefsimize kandık,
Kendi kendimize ihanet ettik.
Çok kereler “hep bu son olsun” dedik,
Sigara uzatana “yok” demedik,
Sonunda ağır bedeller ödedik,
Birbirimize çok kötülük ettik.
Bir nefese hasret olanlar oldu,
Tütüne ram olup ölenler oldu,
Sürüne sürüne gidenler oldu,
Yine de biz kendimize zulmettik.